Elliott Sharp z pewnością powinien znaleźć się w Kanonie Jazzu, spora część jego nagrań to free-jazzowe projekty, choć sam często podkreśla, że w zasadzie nie jest muzykiem jazzowym, tylko kompozytorem, multiintrumentalistą i wykonawcą muzycznych eksperymentów, często powstających w niezwykle spontaniczny sposób. „’Dyners Club” to album niezwykle oryginalny, zasługujący na wyróżnienie w obszernej dyskografii muzyka, jego wybór do Kanonu Jazzu nie jest przypadkowy, choć kilka innych nagrań Elliotta Sharpa również mogłoby wprowadzić go do grona muzyków ważnych dla historii gatunku.

Elliott Sharp jest muzykiem niezwykle aktywnym, poszukującym nowych inspiracji, choć nigdy nie udało mu się zostać wynalazcą czegoś zupełnie nowego, uważany jest za jednego z pionierów wielu muzycznych eksperymentów, w tym użycia prostych komputerów osobistych do kreowania nowych brzmień, konceptualnych kompozycji tworzonych z wykorzystaniem zaawansowanych metod matematycznych takich jak algorytmy sortowania, czy ciągi Fibonacciego. Jego podstawowym instrumentem jest gitara elektryczna, improwizuje jednak również grając na saksofonie i klarnecie basowym. Potrafi również grać na fortepianie, w młodości spędził sporo czasu na studiach muzyki klasycznej i kompozycji. Studiował również elektronikę, choć nigdy nie został konstruktorem, z pewnością tak zdobyte umiejętności pomagają mu w obsłudze nowoczesnych instrumentów. Kompozycję jazzową studiował u puzonisty Roswella Rudda. Nagrywa dla wytwórni, które doceniają poszukujących muzyków, między innymi dla Tzadik, Knitting Factory i Intakt.

Elliott Sharp grał z wieloma znanymi twórcami jazzowej awangardy, wśród jego współpracowników znajdziecie Sonny Sharrocka, Bobby Previte’a, Anthony Colemana i Billa Laswella. Nietrudno jednak odnaleźć dźwięki jego gitary w zupełnie niespodziewanych miejscach – na płytach Debbie Harry, Jacka DeJohnette, Joey’a Barrona, Huberta Sumlina i Laurie Anderson. Współpracował z marokańskim zespołem Master Musicians of Jajouka. Elliott Sharp jest zatem muzykiem o niezwykle rozległych zainteresowaniach i rozległej wiedzy.

„’Dyners Club” powstał w 1994 roku jako dzieło zbiorowe 4 gitarzystów. Znany z solowych nagrań Elliott Sharp zaprosił do nagrania trzech mało znanych gitarzystów, tworząc w ten sposób dość unikalny skład, bowiem na płycie nie usłyszycie żadnego dźwięku, który powstał z pomocą innego instrumentu. Muzycy uczestniczący w tym projekcie - Roger Kleier, David Mecionis i John Myers pozostają dla mnie do dziś zupełnie anonimowi, za wyjątkiem tego jednego nagrania z Elliottem Sharpem, nie odnalazłem w swoich zbiorach żadnego innego nagrania z udziałem choćby jednego z nich. Również źródła internetowe nie przynoszą zbyt wiele wiadomości na temat ich późniejszego dorobku twórczego.

„’Dyners Club” to dzieło awangardowe, przypuszczalnie w całości improwizowane, niełatwe w odbiorze, wciągające i intrygujące, inspirujące i momentami zadziwiające. Nie sposób poznać całość dyskografii Elliotta Sharpa, bowiem wiele z jego wczesnych płyt nie jest dziś dostępnych, bowiem jak na awangardowe dzieła przystało, powstawały w dużej ilości i były wydawane w małych nakładach przez nieraz przypadkowe, małe i nie wznawiające dziś, lub nawet nieistniejące wytwórnie. Z pewnością jednak każdy słuchający muzyki improwizowanej powinien poznać choć część dorobku tego niezwykłego artysty.

RadioJAZZ.FM poleca!
Rafał Garszczyński
Rafal[malpa]radiojazz.fm

1. Jitters
2. What It Isn't
3. Blur
4. Zappin' The Pram
5. Chomper
6. Kludge
7. Residue
8. Flowtest

Elliott Sharp + Guitarists

’Dyners Club

Format: CD

Wytwórnia: Intakt

Numer: 7619942503628

Elliott Sharp – g,

Roger Kleier – g,

David Mecionis – g,

John Myers – g.