ALEXANDER VON SCHLIPPENBACH
rozpoczął edukację muzyczną w wieku lat ośmiu, a następnie studiował na Staatliche Hochschule für Musik w Kolonii z kompozytorami Berndem Aloisem Zimmermannem i Rudolfem Petzoldem. Jest jednym z najważniejszych liderów zespołów free jazzowych w Europie, a muzyka, którą tworzy łączy w sobie elementy free i współczesnej klasyki. Jego gwałtowne solówki często tworzą pomost pomiędzy tymi elementami w jego kompozycjach. W 1966 roku Schlippenbach założył The Globe Unity Orchestra, aby wykonać utwór “Globe Unity”, który powstał na zamówienie Berliner Jazztage. Z orkiestrą pracował do lat 80-ch. W 1963 roku grał z Guntherem Hampelem, a w latach 1964-67 był członkiem kwintetu Manfreda Schoofa. W 1967 roku zaczął zakładać swoje własne zespoły, w tym trio z Evanem Parkerem i Paulem Lovensem oraz duet z Svenem-Ake Johanssonem. W drugiej połowie lat 80-ch założył Berlin Contemporary Jazz Orchestra, w skład której weszli wybitni europejscy muzycy awangardowego jazzu jak np.: Evan Parker, Paul Lovens, Kenny Wheeler, Misha Mengelber i Aki Takase. W latach 90-ch pracował w duetach z Tonym Oxley’em, Samem Riversem i Akim Takase.
WACŁAW ZIMPEL
urodził się i wychował w Poznaniu. Już od najmłodszych lat w jego życiu istniała muzyka. Jego pierwsze muzyczne wspomnienie to jego ojciec grający na pianinie. W wieku sześciu lat rozpoczął naukę gry na skrzypcach. Odrzucił jednak formalne lekcje muzyki z powodu związanej z nimi frustracji i odnalazł się w jazzie, gdzie mógł realizować palącą potrzebę improwizacji. Jest jednym z najbardziej oryginalnych i wyjątkowo utalentowanych Polskich artystów. Jest multiinstrumentalistą, kompozytorem i producentem. Inspiruje się zarówno jazzem jak i elektroniką, minimalizmem i muzyką korzeni z różnych zakątków świata. W swojej muzyce nie tyle zaciera, co kompletnie niszczy granice, aby stworzyć zupełnie nowy muzyczny język. Opanował do perfekcji grę na instrumentach dętych, w tym na klarnecie i khaen (odmiana harmonijki ustnej z Laosu). Z natury jest muzykiem poszukującym i wymyka się wszelkiej kategoryzacji. W swojej twórczości wykorzystuje także nieskończone możliwości elektroniki. W 2014 roku otrzymał nominację do Paszportu Polityki.
