Potężna fala improwizowanych dźwięków czeka nas za sprawą projektu Brötzmann – Swell – Nilssen-Love. Petera Brötzmanna ze względu na energiczny sposób grania nazywanego już rzeźnikiem z Wuppertalu. Z norweskim perkusistą Paalem Nilssenem-Lovem współpracuje od kilkunastu lat. Gdy do tego duetu dodamy amerykańskiego puzonistę Steve’a Swella, powstanie międzygalaktyczna wybuchowa mieszanka trudnych do okiełznania dźwięków.
Peter Brötzmann – Saxophones
Steve Swell – Trombone
Paal Nilssen-Love – Drums
Peter Brötzmann jest jedną z najważniejszych i najbardziej bezkompromisowych postaci free jazzu i znajduje się w czołówce kształtujących wyjątkową, europejską muzykę swobodnej improwizacji od 1960 roku. Samouk gry na klarnecie i saksofonie, Brötzmann dał się poznać jako jeden z najpotężniejszych i najbardziej oryginalnych muzyków, wydając szereg albumów nasyconych bardzo poszukiwaną muzyczną inwencją, w tym epokowy Machine Gun Sessions w 1968 roku – pierwotnie wydany przez jego własną wytwórnię Brö i późniejsze nagrania dla FMP (Free Music Production). Dźwięk Brötzmanna jest jednym z najbardziej charakterystycznych, afirmujących życie i radosnych w całej muzyce, on sam występował z prawie wszystkimi najważniejszymi muzykami improwizującymi od wczesnych powiązań z Donem Cherry’m i Stevem Lacy’m do regularnych zgrupowań z Peterem Kowald’em, Alex’em Von Slippenbach’em, Hanem Bennink’em i Fredem Van Hove, z Chicago Tentet (Mats Gustafsson, Joe McPhee, Ken Vandermark i więcej) i różnymi jednorazowymi i ad hoc zrzeszeniami z wieloma innymi muzykami, w tym Keiji Haino, Derek Bailey, Evan Parker, Anthony Braxton i Rashied Ali.
Steve Swell to jeden z najbardziej śmiałych i płodnych członków nowojorskiej społeczności free-jazzowej. Ugruntował swoją pozycję lidera i sidemana kilku z najbardziej ekscytujących bandów, występując w klubach, na festiwalach i w teatrze- w Afryce, Azji, Europie, Ameryce Północnej i Południowej. Prowadził kursy mistrzowskie na uniwersytetach, w szkołach podstawowych, liceach, schroniskach i domach kultury w USA i Europie. Jest również artystą nauczającym w systemie szkół publicznych NYC, pracuje najczęściej z dziećmi upośledzonymi i otrzymał nagrodę Jubilation Foundation Fellowship Award z Tides Foundation w 2008 roku jako uznanie swojej pracy.
Był nominowany Puzonistą Roku przez Jazz Journalists Association w 2008 i 2011 roku i został ogłoszony Puzonistą Roku 2008, 2009, 2010 i 2012 przez argentyński dziennik „El Intruso.”
Przez Downbeat Critics Poll został wybrany w kategorii Puzon w latach 2010, 2011, 2012 i 2013.
Nilssen-Love dosłownie wychował się na jazzie. Miał zaledwie pięć lat w 1979 roku, kiedy jego rodzice otworzyli Stavanger Jazzclub. Kariera muzyczna była więc naturalnym (i dopingowanym) wyborem. Młody perkusista zaczął pracować z saksofonistą Frode Gjerstad i trębaczem Didrikiem Ingvaldsenem w 1990 roku, trzy lata przed rozpoczęciem formalnych studiów jazzowych w Sund College Konserwatorium Muzycznym w Trondheim. Dziś portfolio Paala obejmuje Atomic, School Days, The Thing, Frode Gjerstad Trio, Sten Sandell Trio, Scorch Trio, Territory Band, FME, Chicago Tentet oraz różne projekty duo jak z Peterem Brötzmannem, Kenem Vandermarkiem, Johnem Butcherem, organistą Nilsem Henrikiem Asheimem i czarodziejem noise Lassem Marhaugiem. Ma na swoim koncie niezliczone występy na festiwalach i w klubach w Europie i USA oraz uczestnictwo w ponad stu nagraniach. Organizuje własny festiwal – All Ears – dla muzyki improwizowanej w Oslo, który jest ważną częścią jego życia muzycznego; planuje także założyć własną wytwórnię dla produkcji winylowych.
Jak powiedział Pat Metheny w 2002 roku, po graniu z Paalem na Molde Jazz Festival: On jest po prostu jednym z najlepszych nowych muzyków, jakich słyszałem w ciągu ostatnich lat!
I po wysłuchaniu Paala w 9 różnych konfiguracjach na tym samym festiwalu, reporter Dan Quelette z Down Beat stwierdził, że jego tydzień w Molde był objawieniem: Nilssen-Love jest jednym z najbardziej innowacyjnych, dynamicznych i wszechstronnych perkusistów jazzu!
