Recenzja - opublikowana w JazzPRESS - lipiec 2013
Autor: Andrzej Patlewicz****
W marcu 2013 roku Andrzej Trzaskowski skończyłby 80 lat. Do dziś pozostaje bardzo ważną postacią polskiego jazzu. Był jednym z najwybitniejszych polskich pianistów o Silverowskim brzmieniu – grając z wielką dbałością o akordy i fakturę. Miał znakomite wyczucie swingu i niepowtarzalny smak jazzowego fortepianu (o ile można użyć takiego porównania). Wytyczał nowe szlaki w muzyce jazzowej, był wzorcem i autorytetem. Członek legendarnego zespołu Melomani, Jazz Believers a potem The Wreckers (Rozbijacze).Wraz ze swym legendarnym dziś zespołem The Wreckers, Trzaskowski skutecznie wprowadzał w Polsce modę na jazzową „modernę”.
Docenili to Amerykanie, zapraszając Wreckersów w 1962 roku na tournee – jako pierwszy jazzowy zespół z Polski i jeden z pierwszych z Europy. Nagranie Wreckersów „Full Stop” otwiera najnowszą jazzową serię Polskiego Radia. Obok lidera i kompozytora tego utworu – Andrzeja Trzaskowskiego – grającego na fortepianie, skład zespołu uzupełniają: Zbigniew Namysłowski – saksofon altowy, Michał Urbaniak – saksofon tenorowy, Roman Dyląg – kontrabas i Adam Jędrzejowski – perkusja. W Davisowskim „Get Blues” Dyląga zastąpił na basie Juliusz Sandecki.
W 1960 roku wydarzeniem było spotkanie Stana Getza z triem Andrzeja Trzaskowskiego. Zanim przypieczętowali swój sukces, przez dłuższy czas występowali ze sobą nabierając szlifu. Trzaskowski i jego wyśmienita sekcja – Dyląg (kontrabas) i Jędrzejowski (perkusja) – uzupełniali się nawzajem w ko- lejnej kompozycji lidera „Introwersja”. W swoich utworach Trzaskowski szukał nowoczesnej techniki kompozytorskiej – dowodem na to jest jego kolejna próbka „Transformation” nagrana w trio. Osławione trio zaprezentowało się na Jazz Jamboree’62 podczas koncertu w Filharmonii Narodowej 27 października 1962 roku, z którego pochodzi zarejestrowana kompozycja Trzaskowskiego „Requiem dla Scotta LaFaro”, będąca hołdem złożonym znakomitemu kontrabasiście z zespołu Billa Evansa, który zginął tragicznie w wypadku samochodowym. Poza triem, Trzaskowski nagrywał także w kwintecie z perkusistą Andrzejem Dąbrowskim. Właśnie z Dąbrowskim, Namysłowskim, Urbaniakiem, Dylągiem nagrywają szereg udanych standar- dów: Horace Silvera „Saint Vitus Dance”, Juliana „Connonballa” Adderleya „Sack O’Woe”, Randy’ego Westona – „High Fly”. Ale któż nie sięgał wtedy po znakomite standardy, zresztą Wreckersi też mieli obowiązkowy program standardów, które znalazły się i na tym krążku m.in.: „Confirmation” Charcie Markera, „Park Avenue Petite” Benny’ego Golsona, „Minori- ty” Gigi Gryce’a. Album zamyka jeszcze jeden – bodaj najsłynniejszy – standard, jaki wyszedł spod pióra Victora Younga – „Stella By Starlight” nagrany w 1962 roku w warszawskim studio 1 Polskiego Radia.
Te nagrania pokazują zaledwie część tego, co stworzył, napisał i nagrał Andrzej Trzaskowski zarówno ze swoim triem, kwintetem i Wreckersami. W kraju był prekursorem zajmując pozycję bezkompromi- sową i takim też pozostanie na długo w naszej pamięci, mimo iż minęła niedawno 15 rocznica od jego śmierci.
Artykuł pochodzi z JazzPRESS - lipiec 2013, pobierz bezpłatny miesięcznik >>
