Nowozelandzka wytwórnia Rattle chętnie przyjmuje pod swoje skrzydła muzyków nie tylko z bliskich geograficznie okolic, ale także z odleglejszych – ze swojego punktu widzenia – miejsc globu. Sekstet Antipodes tworzą akurat reprezentanci obu grup – instrumentaliści z Nowej Zelandii, Australii i Europy. Grupa dowodzona przez pianistę Luke’a Sweetinga i saksofonistę Jake’a Baxendale’a sięga do źródeł mainstreamowego jazzu, współczesnej improwizacji, ale i popu. Obok kompozycji obu liderów na Good Winter znajdzie słuchacz także utwory podpisane przez gitarzystę Calluma Allardice’a oraz kontrabasistę Maxa Alducę. Skład sekstetu uzupełniają trębacz Ken Allars oraz perkusista Aidan Lowe.

Nie brakuje pośród ośmiu zamieszczonych na płycie utworów chwytliwych tematów. Melodii, których słucha się z przyjemnością. Już rozpoczynający całość Carousel, z ciekawymi odniesieniami kulturowymi do różnorodnych tradycji muzycznych, nie pozwala na oderwanie się od słuchania. Grupa ma dość dynamiczne oblicze. Nawet spokojniejsze z początku kompozycje jak Hipster Jam czy Haritomeni, potrafią znacznie przyspieszyć i zakończyć się energicznym finałem.

Nie zabrakło jednak także prawdziwie jazzowej ballady. Sympathetic Resonance trwa najdłużej spośród wszystkich nagrań. Rozpoczyna się długim, lekko niespokojnym solem kontrabasu, by potem przerodzić się w liryczną opowieść fortepianu, od którego w finale pierwszy plan przejmują stopniowo – trąbka, saksofon i gitara.

Good Winter to moje kolejne odkrycie „z drugiego końca świata”. Oryginalne, ożywcze i zajmujące. Pięćdziesięciominutowy album udanie i w atrakcyjny sposób łączy wpływy wymienionych wcześniej stylistycznych inspiracji.

Tekst ukazał się w magazynie JazzPRESS 1/2019