Joshua Trinidad nie ukrywa w swoich wypowiedziach fascynacji jazzem skandynawskim. Wśród swoich mistrzów wymienia Mathiasa Eicka, Nilsa Pettera Molværa, a także Tomasza Stańkę, stawiając ich sposób gry w opozycji do dominującego w USA stylu, jak sam to określa, „siłowego”. Nie powinno więc dziwić, że do swojego debiutu w barwach Rare Noise zaprosił Trinidad dwóch muzyków norweskich.

Gitarzysta Jacob Young jest jedną z gwiazd ECM-u, z kolei perkusista Ståle Liavik Solberg należy do czołówki sceny improwizowanej w Oslo. Muzycy mieli okazję poznać się już na początku stulecia. Jednak dopiero pod koniec 2015 roku spotkali się w zaciszu studia – jakże by inaczej – w Oslo, gdzie nagrali jedenaście, przygotowanych wcześniej przez lidera, ale finalnie podpisanych przez całą trójkę, kompozycji.

Rozpoczynający album, utwór Bedside może nieco zmylić słuchacza swoim rwanym tempem, zgrzytliwymi dźwiękami gitary i żywiołową perkusją. Pozostała dziesiątka jest już niemal bez wyjątku stonowana, melancholijna, niekiedy wręcz przejmująco smutna. Jedynie w Feathers Young powraca do chropowatych tonów, pozostając niejako w opozycji do granej przez trąbkę melodii. Jednak w nastrojowych klimatach reszty kompozycji często zamienia gitarę elektryczną na akustyczną, bądź ucieka w stronę efektów ambientowych – jak w Bell (Hymn) oraz w tytułowym In November. Trinidad porusza się od eleganckiego liryzmu, po żałosne, płaczliwe tony. Solberg najczęściej pozostaje gdzieś w tle, jedynie subtelnie zaznaczając swoją obecność miotełkami bądź grą na talerzach.

Zauroczenie Joshuy Trinidada jazzem z dalekiej europejskiej północy jest w przypadku In November bezdyskusyjne. Podzielający te zachwyty będą muzyką amerykańskiego trębacza ukontentowani. Ja zatopiłem się w niemal godzinną płytę z dużą przyjemnością, a moimi faworytami pozostały minimalistyczny Giske, przejmujący Poem oraz żeglujący niekiedy ku pop-rockowym sferom Torreon, poświęcony miastu, w którym Joshua Trinidad się wychowywał.

Tekst ukazał się w magazynie JazzPRESS 4/2019