Motéma, 2019

Laureatka pierwszej nagrody Thelonious Monk International Jazz Saxophone Competition w roku 2013 Melissa Aldana za swojego muzycznego mistrza uznaje Sonny’ego Rollinsa. Pierwszy kontakt z jego nagraniami sprawił, że zmieniła saksofon altowy na tenorowy. Artystycznie, ale i w życiu prywatnym, inspiruje się Aldana także postacią i twórczością Fridy Kahlo. Swoją czwartą płytę, będącą jednocześnie debiutem pod szyldem Motémy oraz pierwszym albumem jej nowego kwartetu, nagrała właśnie pod wpływem studiów nad pracami meksykańskiej artystki.

Na Visions chilijskiej saksofonistce towarzyszą pianista Sam Harris, basista Pablo Menares, perkusista Tommy Crane oraz wibrafonista Joel Ross. Trzy utwory nagrano w składzie zmniejszonym do kwartetu, bez udziału wibrafonisty. Zarejestrowany materiał jest dokumentacją suity napisanej na zamówienie nowojorskiego centrum kulturalnego The Jazz Gallery. Siedemdziesięciominutowy album mieści dziesięć autorskich kompozycji oraz interpretację standardu Never Let Me Go.

Nawiązania do dzieł Fridy Kahlo oraz wydarzeń z jej życia Aldana próbuje przełożyć na muzyczny opis własnych doświadczeń i wyborów. „Frida poprzez swoje prace mówiła o pięknie, brzydocie, kobiecości, religii, polityce, romansach, seksualności, ale przede wszystkim o zaakceptowaniu siebie samej. O tym także ma być moja płyta” – stwierdza Melissa Aldana.

Visions zaczyna się dynamicznym utworem tytułowym, a podobna mu żywiołowość, z wyeksponowanymi solówkami saksofonu oraz fortepianu i wibrafonu, cechują większą część płyty. Reprezentującej nowoczesny, kolorowy mainstream.

Na koniec ciekawostka niespodzianka związaną z płytą. Stylistyka okładki może wydać się niektórym znajoma. I nie bez powodu. Autorką projektu jest bowiem nie kto inny, jak Cécile McLorin Salvant, na której ostatnim albumie The Window Mellisa Aldana pojawiła się w charakterze gościa.

Tekst ukazał się w magazynie JazzPRESS 5/2019