Wspomnienia

Andrzej Schmidt (1922-2021)

Obrazek tytułowy

fot. archiwum rodzinne

Był propagatorem i historykiem jazzu o ogromnym dorobku oraz współzałożycielem pierwszego w Polsce wydziału jazzu na Akademii Muzycznej w Katowicach. Napisał kanoniczną dla polskich jazzfanów trzytomową Historię jazzu. Prof. Andrzej Schmidt zmarł 26 czerwca w wieku 99 lat.

Przyszedł na świat w lwowskiej rodzinie o ugruntowanych muzycznych tradycjach. Jazzem zaraziły go przede wszystkim przesycone nim filmy hollywoodzkie, z których nauczył się też języka angielskiego. Wojna, kolejne okupacje i związana z nimi rozpaczliwa nadzieja na wyzwolenie przez Anglików i Amerykanów, którą w Polakach budowały takie programy radiowe jak American Forces Network, zamieniły nastoletnie pasje w miłość na całe życie.

Po II wojnie światowej zamieszkał w Gliwicach, gdzie ukończył średnią szkołę muzyczną i zaczął grać ze swingowym zespołem Sweet Jazz. Śpiewał i grał na fortepianie, czysto sekcyjnie, w stylu wczesnego Fletchera Hendersona czy Lil Hardin, zajmował się też aranżacją. Zaczął też wówczas korespondencję z warszawską YMCA i Leopoldem Tyrmandem. W 1952 roku zaczął udzielać się jako prelegent na szkolnych koncertach, ujawniając przy tym nieprzeciętne zdolności, czego potwierdzeniem było wygranie wszystkich trzech ogólnopolskich konkursów w tej dziedzinie w latach 1960-1964.

W 1969 roku Andrzejowi Schmidtowi, który dwa lata wcześniej ukończył studia muzyczne, powierzono prowadzenie nowego przedmiotu – historii jazzu – na eksperymentalnym piątym wydziale Akademii Muzycznej w Katowicach. Dzięki jego, między innymi, staraniom wydział ten przemianowano na Wydział Jazzu i Muzyki Rozrywkowej, a w końcu Wydział Jazzu. W latach 1981-1983 był dziekanem tego wydziału. Będąc już formalnie na emeryturze, do dziewięćdziesiątki kontynuował wykładanie historii jazzu na uczelniach w Krakowie i we Wrocławiu. Pierwsza w Polsce Historia jazzu Andrzeja Schmidta ukazała się w trzech tomach – Rodowód (1988), Krystalizacja i rozwój (1992) i Zgiełk i furia (1997). A w 1999 roku została uzupełniona o wydanie multimedialne w postaci 28 płyt zawierających kluczowe dla historii jazzu utwory, wraz ze słownym komentarzem autora. Muzyczny kontynuator pasji i dzieła Andrzeja Schmidta, jego syn – trębacz i również wykładowca historii jazzu Piotr Schmidt, tak wspomina ojca:

„Tata nigdy nas do niczego nie zmuszał. Muzyka była tylko jednym z aspektów życia. Może dlatego, pomimo że wszyscy, z bratem i siostrą, chodziliśmy do szkoły muzycznej, tylko ja poszedłem w tym kierunku dalej, a oni wybrali sobie inne studia. Choć jednak muzyka nas nie definiowała i nie stanowiła narzucanego centrum zainteresowań, to jazz i muzyka poważna wypełniały stale nasze mieszkanie. Ja sam do 15 roku życia nie kupowałem nowych płyt czy kaset, bo tyle ich było w domu. Nie szukałem niczego poza tym, co usłyszałem na sprzęcie rodziców oraz na koncertach, na które nas zabierali. Tata był zawsze otwarty, tolerancyjny, zarówno światopoglądowo, jak i muzycznie. Z uwagą i prawdziwą ciekawością podchodził nie tylko do różnych gatunków w muzyce, ale i do całego świata. Z niesamowitą pasją potrafił też zdobywaną wiedzę przekazywać innym”.

Mateusz Schmidt / MM

polecane

newsletter

Strona JazzPRESS wykorzystuje pliki cookies. Jeżeli nie wyrażasz zgody na wykorzystywanie plików cookies, możesz w każdej chwili zablokować je, korzystając z ustawień swojej przeglądarki internetowej.

Polityka cookies i klauzula informacyjna RODO