Kraków do dziś należy do najaktywniejszych ośrodków festiwalowych w naszym kraju. Sprzyja temu życie klubowe miasta, spore jazzowe środowisko, rosnąca w siłę edukacja, a także wciąż żywe wieloletnie tradycje. Zwłaszcza do tych ostatnich odnosi się idea Festiwalu Starzy i Młodzi, czyli Jazz w Krakowie. Z jednej strony wierność i szacunek do jazzowej przeszłości, z drugiej – promocja młodego pokolenia jazzmanów, z ich świeżym, odkrywczym i śmiałym spojrzeniem w przyszłość polskiego jazzu.

fot. Piotr Banasik

Być może właśnie dlatego w ramach festiwalu odbywają się – prócz koncertów – także warsztaty i spotkania edukacyjne, a studenci krakowskiej Akademii Muzycznej i uczniowie Krakowskiej Szkoły Jazzu i Muzyki Rozrywkowej prezentują swoje projekty na festiwalowych scenach. Gros wydarzeń odbywa się również w sali koncertowej Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha czy w Teatrze Variété. „Gramy w salach koncertowych – mówi Grzegorz Motyka, dyrektor artystyczny festiwalu – bo chcemy udowodnić, że jazz jest równie wartościową muzyką jak muzyka klasyczna. Wiemy, że publiczność również tego od nas oczekuje”.

fot. Piotr Banasik

Lista festiwalowych artystów w ciągu tych prawie trzech dekad prezentuje się naprawdę imponująco. Od wielkich gwiazd światowego jazzu, jak Richard Bona, Al Di Meola czy Enrico Rava, po znane nazwiska polskich jazzmanów: Piotr Baron, Urszula Dudziak, Zbigniew Namysłowski czy Piotr Wojtasik. Z roku na rok coraz częściej w festiwalowych zespołach znanych liderów pojawiają się także młodzi, a nawet bardzo młodzi artyści. „Ci wielcy liderzy– podkreśla Grzegorz Motyk – często w wywiadach mówią, że oni się wspólnie uczą; ci młodzi od starych, a starzy też potrzebują inspiracji młodego pokolenia”. Nie ma chyba lepszego miejsca na realizację tej międzypokoleniowej idei współpracy niż festiwal.

Andrzej Winiszewski