Koncert Jessego Cooka, który odbył się w niedzielę w Hali Stulecia należał do tych z gatunku „jak przekuć niedomaganie w walor”. Jesse Cook próbował zagrać między innymi materiał z nowej płyty The Blue Guitar Session - swojego ósmego studyjnego albumu. Jednak problemy techniczne skutecznie mu to uniemożliwiały.

Rozpoczęło się standardowo. W oparach dymu i oślepiających laserów gitarzysta wspierany przez kolegów z zespołu dawał popis swoich różnorodnych umiejętności. Szybko przechodził od perkusyjnej gry na pudle rezonansowym gitary do lirycznych solówek i ostrych brzmień w stylu flamenco. Wydawało się, że w pierwszej części koncertu zdradził wszystkie swoje muzyczne pasje i inspiracje. Widzowie podrygiwali na drewnianych krzesełkach i entuzjastycznie reagowali na udane próby Cooka życzliwego pozdrawiania w języku polskim. Zaproszenie na scenę Natalii Grosiak także wywołało duży aplauz.

Po przerwie kanadyjski gitarzysta zmagał się z nieodpowiednim nagłośnieniem swojej gitary. Jeden z utworów „uratował” multiinstrumentalista, który grał solówkę na skrzypcach, podczas gdy lider - najpierw sam, potem z pomocą akustyków - próbował pozbyć się problemu. Efekty nie były zadowalające, więc doświadczony muzyk zaprosił widzów bliżej sceny i wraz z kolegami z zespołu zaczął grać bez nagłośnienia. Lasery przestały oślepiać, dym nie rozmywał obrazu wokalisty i jego zdobionej na gryfie gitary. Widzowie kołysali się, klaskali, stawali na krzesełkach, żeby lepiej widzieć muzyków. Wtedy zabrzmiały najsłynniejsze utwory Jesse Cooka.
Defekt stał się atutem. Awaria nieoczekiwanie przeobraziła koncert w fantazyjne, improwizacyjne spotkanie miłośników autentyzmu i prawdy wspólnego muzykowania. Wychodząc z Hali Stulecia słyszałam deklarację uśmiechniętej słuchaczki: „Następnym razem biorę miejsce stojące”.

Dorota Olearczyk

Zdjęcia Julian Olearczyk