Urodził się pianista Thelonious Monk, którego wkład w rozwój nowoczesnego jazzu został doceniony właściwie dopiero po jego śmierci. W 1957 r. nowojorskim Five Spot nagrane, m.in. z towarzyszeniem Johna Coltrane'a, albumy, które na trwałe weszły do kanonu nowoczesnego jazzu i otworzyły szeroko drzwi jego kariery - Thelonious Himself, Thelonious Monk With John Coltrane i Monk's Music.
1915 - urodził się trębacz Harry “Sweets” Edison. Był członkiem orkiestry Counta Basiego (od końca lat 30. do lat 50.h), koncertował w cyklu Jazz at the Philharmonic i zespołami saksofonistów Eddiego “Lockjaw” Davisa i Jimmy’ego Forresta. Nagrywał z Natem King Colem, Billie Holiday, a szczególnie z Frankiem Sinatrą. Zmarł 27 lipca 1999 r.
1917 - urodził się pianista Thelonious Monk. Na fortepianie zaczął grać w dzieciństwie. Debiutował w latach 40. w klubach Harlemu. Był również pianistą w orkiestrach Kenny’ego Clarke’a (1941-42), następnie Lucky’ego Millindera. W 1944 r. dokonał pierwszych nagrań jako członek kwartetu Colemana Hawkinsa, w 1946 r. współpracował z big-bandem Dizzy’ego Gillespiego, a w 1947 r. z Artem Blakey’em. W tym czasie zaczął też prowadzić własne zespoły. Jego płyta Genius of Modern Music utrwaliła jego renomę wybitnego innowatora. W 1951 r. oskarżony o posiadanie narkotyków utracił pozwolenie na pracę w Nowym Jorku. Grał w Paryżu (1954), współpracował z wytwórnią Riverside. Nagrywał płyty, m.in. z Milesem Davisem, Charliem Parkerem, Sonnym Rollinsem i Clarke’em Terrym. Znaczące albumy z tego okresu to Plays Duke Ellington (1955) i Brillant Corners (1956). W 1957 r., po odzyskaniu zezwolenie na pracę w Nowym Jorku, utworzył kwintet, z którym koncertował w klubie Five Spot. Nagrane wtedy takie albumy, jak: Thelonious Himself, Thelonious Monk With John Coltrane i Monk's Music weszły do kanonu nowoczesnego jazzu i otworzyły też szeroko drzwi jego kariery. W 1957 r. nagrywał z Gerrym Mulliganem, pracował też z kompozytorem muzyki klasycznej Hallem Overtonem nad orkiestrową wersją “At Town Hall”. Koncertował w Europie oraz w Japonii. Na początku lat 60. prowadził kwartet. W 1971 r. nagrał dwa albumy Something In Blue i The Man I Love ukazujące go jako lidera modern-jazzowego tria. Koncertował również z Giants Of Jazz (1971-1972), a także wystąpił ze swoim big-bandem na Newport Jazz Festival (1974). Jego wkład w rozwój nowoczesnego jazzu został doceniony dopiero w latach 80. Zmarł 17 lutego 1982 r.
1921 - urodził się pionier zastosowania rogu francuskiego i waltorni w jazzie Julius Watkins. W latach 40. zagrał kilka solówek na płytach Kenny’ego Clarke’a i Babsa Gonzalesa. Po przeprowadzce do Nowego Jorku rozpoczynał od jamów w nowojorskich klubach. Wziął udział w dwóch pod kierunkiem Theloniousa Monka, gdzie wystąpił w “Friday the 13th”, który znalazł się na wydanym w 1954 roku albumie Thelonious Monk and Sonny Rollins. W latach 1960 i 1961 został okrzyknięty wirtuozem instrumentu w ramach dorocznych ankiet krytyków pisma Down Beat. Zmarł 4 kwietnia 1977 r.
1926 - urodził się wokalista i autor piosenek Oscar Brown. Napisał ponad 1 000 utworów, z których tylko część została nagrana, w tym takich standardów, jak m.in.: "Somebody Buy Me a Drink", "Work Song", "Afro Blue", czy "Bid 'Em In" wykonywanych przez wielu znakomitych artystów - Ninę Simone, Abbey Lincoln, Dianne Reeves, Dee Dee Bridgewater, Lizz Wright. Był także działaczem na rzecz praw obywatelskich. W 1960 roku ukazała się płyta Maxa Roacha We Insist!, Brown napisał słowa do zamieszczonej na krążku suity. Album był jednym z pierwszych manifestów ruchu na rzecz praw Afroamerykanów w USA. W tym samym roku ukazała sie jego pierwsza solowa płyta Sin and Soul. Zmarł 29 maja 2005 r.
1929 - urodził się perkusista Ed Blackwell. Karierę rozpoczął w latach 50h. Grał w bebopowym kwintecie wraz z pianistą Ellisem Marsalisem i klarnecistą Alvinem Batiste. Krótko także z Ray’em Charlesem. Jednak nazwisko wyrobił sobie dopiero w kwartecie Ornette'a Colemana, z którym zaczął grać około 1960 roku. Wystąpił m.in. na słynnych koncertach Colemana w nowojorskim Five Spot. W latach 70. i 80. koncertował z kwartetem Old and New Dreams, który współtworzył z byłymi członkami formacji Colemana - Donem Cherrym, Charliem Hadenem i Dewey'em Redmanem. Prowadził także własną formację The Ed Blackwell Project. Uważany za innowatora free jazzu. W 1992 r. został włączony do Jazz Hall of Fame pisma Down Beat. Zmarł 7 października 1992 r.
1956 - Billie Holiday powróciła na estradę. Koncert jaki dała w Carnegie Hall z towarzyszeniem zespołu z udziałem Roy’a Eldridge’a i Colemana Hawkinsa został wydany na płycie.
