„Nie da się wszystkiego skontrolować. Tego nauczyłem się przy tym festiwalu” – mówi Leszek Możdżer, dyrektor artystyczny Enter Enea Festival. Nad jeziorem Strzeszyńskim jazz grany jest od roku 2011, kiedy to po raz pierwszy odbył się „enterowy zlot” fanów jazzu. Początki nie były łatwe; brak funduszy, praca nad promocją marki, starania o publiczność. Mocno pomogła jednak rozpoznawalność nazwiska szefa artystycznego.
fot. Paulina Krukowska
Za sprawą Leszka Możdżera dość szybko na festiwalu zaczęli pojawiać się artyści z kręgu wytwórni ACT Records (Nils Landgren, Lars Danielsson, Michael Wollny i in.). W programach festiwalowych nie brakuje także polskich artystów (Paweł Kaczmarczyk, Atom String Quartet, Bartosz Dworak, Marcin Pospieszalski, Nikola Kołodziejczyk). Formuła imprezy wykracza czasem poza stylistyczną jazzową konwencję i na koncertowe prezentacje zapraszani są artyści spoza środowiska (np. Gaba Kulka, Barbara Drążkowska), a sam Leszek Możdżer dba o projekty specjalne, których jest współtwórcą i jednym z wykonawców (Cellonet, Orkiestra Kameralna Polskiego Radia Amadeus, Kapela ze Wsi Warszawa).
fot. Paulina Krukowska
Festiwal dość szybko stał się znany i popularny w skali kraju. Jak przyznaje sam Możdżer, jego „pragnieniem jest to, żeby pokazywać publiczności coś, z czym nie miałaby okazji zetknąć się w innych warunkach. Chodzi np. o to, aby zapraszaćtych artystów, którzy jeszcze w Polsce nie grali”. Idea ta dobrze sprawdza się w praktyce i nad Jezioro Strzeszyńskie przybywa, wiedziona właśnie nowościami, publiczność ogólnopolska.
fot. Paulina Krukowska
Festiwal z powodzeniem przetrwał covidową zapaść koncertową i organizatorzy doskonale odnaleźli się w nowej rzeczywistości. Dzięki temu Eneter Enea Festival jest jednym z niewielu festiwali, które zachowały coroczną ciągłość – odważnie zmierza do swojego poważnego jubileuszu 15-lecia przypadającego w roku 2025.
Andrzej Winiszewski
