Zaawansowane improwizacje saksofonowe Parkera odkrywają nieskończone możliwości wolnej muzyki. Jest tam cyrkulacyjny oddech, alikwoty i akordy, ale też magicznie pomysłowa ewolucja nieprzerwanych, rytmicznych przebiegów. Tym razem Parker synchronizuje się z Prévostem, śmiałym perkusistą grupy AMM. Muzyka duetu może wydawać się abstrakcyjna, co jest objawieniem dość oczywistym, ale znakomity materiał dźwiękowy utrzymuje niezmiennie wysoki poziom uwagi, co chwila zaskakując i odkrywając nowe. Mocna i ostra muzyka pozbawiona jest agresji, nie dławi. Muzycy rzucają prawdę „prosto z mostu” (in-yourface) – tak John Cage wyraził się o muzyce Satie. Chciałoby się powiedzieć, że to koncerty mistrzowskie, splatające kunszt dwóch mistrzów – ale to mistrzostwo bezpretensjonalne, techniczne, gdzie ogrom i dostępność rzemiosła i inwencji poparta jest doświadczeniem i świeżością.