kwiecień

4 kwietnia

Urodzili się: kontrabasista Gene Ramey, trębacz, kompozytor i wokalista Ramopolo Masekela, pianista i kompozytor Michel Camilo, pianista Benny Green, wokalistka, kompozytorka, poetka i aktorka soul i R&B Jill Scott.

1913 - urodził się kontrabasista Gene Ramey. Był ważnym uczestnikiem swingowej sceny jazzowej w Kansas City. Grał z orkiestrą Jay'a McShannsa (1938-1943). W 1944 roku przeprowadził się do Nowego Jorku, gdzie grał z takimi muzykami, jak: Lester Young, Count Basie, Ben Webster, Coleman Hawkins, Charlie Parker, Hot Lips Page, Horace Silver, Thelonious Monk czy Miles Davis. W późniejszych latach życia muzycznego Gene Ramey koncertował w Europie z Buckiem Claytonem, Boguesem Spanierem, Teddym Wilsonem, Dickiem Wellstoodem, Jimmym Rushingiem, Eddiem Vinsonem. W 1976 roku przeniósł się do Texasu, gdzie grał od czasu do czasu, aż do śmierci. Zmarł 8 grudnia 1984 r.

1915 - urodził się gitarzysta bluesowy Muddy Waters (właśc. McKinley Morganfield). Jeden z pionierów elektrycznego bluesa. Obok B.B. Kinga był "ojcem chrzestnym" blues rocka inaczej zwanego "białym bluesem", przedstawiciel bluesa chicagowskiego i bluesa Delty. Zmarł 30 kwietnia 1983 r

1939 - Glenn Miller nagrał skomponowany przez siebie utwór “Moonlight Serenade”, do którego słowa dopisał Mitchell Parish. Piosenka osiągnęła 3 pozycję na liście Billboardu, na której przebywała 15 tygodni.

1939 - urodził się trębacz, kompozytor i wokalista Ramopolo Masekela. Jeden z nielicznych afrykańskich muzyków, który zyskał popularność i uznanie jako jazzman. Postanowil zostać trębaczem pod wpływem filmu Young Man With A Horn, w którym Kirk Douglas grał amerykańskiego trębacza Bixa Beiderbecke'a. Rozpoczynał karierę jako 19-latek w grupie estradowej Alfreda Herberta, African Jazz Revue. Dla uprawiania muzyki "mbaganga" - popularnej, tanecznej muzyki południowoafrykańskiej - zawiązał w 1959 r. The Jazz Epistles, pierwszy zespół z RPA grający etniczny jazz, określany później jako "portowy bop". Kwintet tworzyli tacy muzycy, jak Dollar Brand (pianista), Makaja Ntshoto (perkusista), Jonas Gwanga (puzonista), Kippie Moeketsi (saksofonista altowy) oraz Masekala. Przełom w karierze Masekeli nastąpił na początku lat 60., kiedy muzyk zaczął nagrywać dla MGM, Mercury i Verve. W 1961 r. Masekala wraz z żoną, popularną wokalistką Miriam Makebą, wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, gdzie podjął studia w Manhattan School Of Music. Nagrany w 1972 r. album Home Is Where The Music Is (Blue Thumb Chisa; 1972) uznawany jest za sztandarowe przedsięwzięcie Masekeli, natomiast wydany w 1974 r. album I Am Not Afraid (Chisa, 1974) zapowiadał nowe, funkowe brzmienie jego muzyki. Na początku lat 70. Masekela nagrywał z Monk Montgomery and the Crusaders. Gościnne nagrawał z The Byrds i Paulem Simonem. W 1982 r. pomimo znaczących sukcesów oraz uznania wśród amerykańskich krytyków, Masekala postanowił wrócić do Afryki, gdzie wraz z Kalahari Band nagrywał kompozycje utrzymane w stylistyce łączącej funk z afrykańskim jazzem i muzyka taneczną. Jest założycielem organizacji zajmującej się leczeniem odwykowym muzyków i artystów - Maapsa.

1954 - urodził się pianista i kompozytor Michel Camilo. Pochodzi z rodziny muzycznej, dysponuje sporymi umiejętnościami technicznymi, co pozwala mu swobodnie poruszać się pomiędzy muzyką klasyczną, latynoską i jazzem. Na światowej scenie pojawił się w roku 1983, kiedy to zastąpił pianistę z zespołu Tito Puente na festiwalu Montreal Jazz Festival. Później przez cztery lata grał w formacji saksofonisty Paquito D'Rivery i nagrał z nim dwa albumy. Debiutował z swoim trio w Carnegie Hall (1985). W tym samym roku odbył tournée po Europie z kwintetem Paquito D’Rivery i nagrał swój pierwszy album zatytułowany Why Not?. W 2000 r. Camilo wraz z gitarzystą flamenco Tomatito nagrał album Spain (2000), który otrzymał nagrodę Grammy dla najlepszego albumu z gatunku Latin Jazz. Camilo skomponował muzykę do kilku filmów hiszpańskojęzycznych, np. Los Peores Anos de Nuestra Vida i do wielokrotnie nagradzanego Amo Tu Cama Rica. Od wielu lat tworzy trio ze swoimi przyjaciółmi Anthonym Jacksonem i El Negro (Horacio Hernandez). Współpracował z takimi muzykami, jak: Tito Puente, Paquito D'Rivera, Dizzy Gillespie, Toots Thielemans, Airto Moreira, Chuck Mangione, Stanley Turrentine, Mongo Santamaria, George Benson, Eddie Palmieri, Jon Faddis, Gonzalo Rubalcaba, Jaco Pastorius, Randy Brecker, Michael Brecker, Wynton Marsalis, Flora Purim, Delfeayo Marsalis, Chucho Valdéz, Joe Lovano, Herbie Hancock, Tomatito, John Patitucci, David Sanchez, Danilo Perez, Gary Burton, Billy Taylor, Dave Weckl, Hilton Ruiz, Roy Hargrove, Niels Henning Orsted Pedersen, Marian McPartland, Leonard Slatkin, Arturo Sandoval.

1961 - trębacz Booker Little nagrał Out Front z towarzyszeniem Maxa Roacha i Erica Dolphy’ego.

1963 - urodził się pianista Benny Green. Został odkryty przez Faye'a Carrolla, a jako nastolatek pracował w kwintecie Eddiego Hendersona. W 1983 r. został członkiem zespołu Betty Carter, a w 1987 r. zespołu Arta Blakey'a. Współpracował w kwintetem Freddiego Hubbarda. Od 1991 r. prowadzi własne trio. Pracował dla takich wytwórni, jak Blue Note Records, Telarc International Corporation czy The Dutch label Criss Cross Jazz. Uczestniczył w ponad 100 sesjach nagraniowych - jako sideman nagrywał z takimi muzykami i grupami, jak: Betty Carter, Art Blakey & the Jazz Messengers, Freddie Hubbard, Bobby Watson, Milt Jackson, Diana Krall, Ray Brown's Trio. Kariera Greena, jako lidera własnych grup muzycznych zaczęła się od nagrania dwóch albumów dla holenderskiej wytwórni Criss Cross - Prelude (1988) i In This Direction (1989). Od 1990 r. nagrywa dla Blue Note, np. płyty: Lineage (1990), Greens (1991), Testifiyin' (1992), That's Right! (1993), The Place To Be (1994), Kaleidoscope (1997) i These Are Soulful Days (1999). Pianistyka Benny’ego Greena wywodzi się z rozswingowanej stylistyki Buda Powella. Od 1991 r. koncertuje ze swoim stałym triem, wspomagany przez kontrabasistę Christiana McBride’a i perkusistę Carla Allena.

1972 - urodziła się wokalistka, kompozytorka, poetka i aktorka soul i R&B Jill Scott. Jej muzyka mieści się pomiędzy jazzem, soulem, R&B i hip hopem tworząc niepowtarzalną mieszankę nazywaną - neo soulem. Jest jedną z najważniejszych, obok Erykah Badu i Angie Stone, postaci współczesnej muzyki R&B i soul. Muzyczną karierę rozpoczynała jako przedstawicielka tzw. spoken-wordu. Talent wokalny i kompozytorski odkrył w niej Questlove, perkusista The Roots, na zamówienie którego napisała kompozycję "You Got Me", która stała sie wielkim przebojem. Debiutancki album Jill Scott Who Is Jill Scott? Words and Sounds Vol. 1 wydała w 2000 r. Znalazły się na nim m.in. takie przeboje, jak: "Jill - A Long Walk", "Gettin’In The Way" czy "Slowly Surely". W 2005 r. wydała tomik poezji zatytułowany: The Moments, The Minutes, The Hours zawierający zbiór jej wierszy. Zagrała także w kilku filmach - Why Did I Get Married?, Hounddog; serialach Girlfriends, The No. 1 Ladies' Detective Agency. Prowadzi działalność charytatywną, a jej fundacja Blues Baby Foundation wypłaca stypendia czarnoskórym studentom z biednych rodzin. Jest trzykrotną laureatką Grammy, której sławę przyniosły takie przeboje, jak "Hate on Me", "It’s Love", "Cross My Mind", "Slowly Surely" czy "A Long Walk". Dotychczas ukazały się cztery studyjne albumy Scott: Beautiful Human: Words And Sounds Vol. 2 (2004); The Real Thing: Words And Sounds Vol. 3 (2007), The Light Of The Sun (2011, Warner Bros). W 2005 r. jej utwór "Cross My Mind" z drugiego krążka Beautifully Human: Words and Sounds Vol. 2 został uhonoroway statuetką Grammy w kategorii Best Urban/Alternative R&B Performance.

1977 - zmarł pionier wykorzystania waltorni w jazzie Julius Watkins. W latach 40. zagrał kilka solówek na płytach Kenny'ego Clarke’a i Babsa Gonzalesa. Po przeprowadzce do Nowego Jorku rozpoczynał od jamów w nowojorskich klubach, w tym w dwóch pod kierunkiem Theloniousa Monka, gdzie wystąpił w “Friday the 13th”, który znalazł się na wydanym w 1954 roku albumie Thelonious Monk and Sonny Rollins. W latach 1960 i 1961 został okrzyknięty wirtuozem instrumentu w ramach dorocznych ankiet krytyków pisma Down Beat. Urodził się 10 października 1921 r.

1989 - Lester Bowie zarejestrował pierwszą sesję albumu Serious Fun dla Brass Fantasy.

Tagi w artykule:

Powiązane artykuły

polecane

newsletter

Strona JazzPRESS wykorzystuje pliki cookies. Jeżeli nie wyrażasz zgody na wykorzystywanie plików cookies, możesz w każdej chwili zablokować je, korzystając z ustawień swojej przeglądarki internetowej.

Polityka cookies i klauzula informacyjna RODO