Cezariusz Gadzina jasno określił charakter swojego najnowszego nagrania, nadając mu tytuł Mosty i kierując uwagę słuchacza na kontekst łączenia elementów. W pierwszym odruchu łatwo to zlekceważyć – który to już raz mamy bowiem do czynienia z przybliżaniem międzygatunkowych brzegów? Dla Gadziny materiał zdaje się być przede wszystkim mostem łączącym jego własne, muzyczne, zainteresowania. W swojej karierze największe sukcesy osiągał grając klasyczny repertuar, dając się poznać jako świetny solista orkiestr z całego świata. Tu saksofonista poświęca się nieskrępowanej, jazzowej improwizacji. Rzecz jasna, to nie pierwszy projekt zrealizowany w tej stylistyce, z całą pewnością jednak, na wskroś wyjątkowy.

Płyta imponuje zwłaszcza składem personalnym. Zespół tworzą: Robert Majewski (trąbka), Maciej Sikała (saksofon tenorowy), Grzegorz Nagórski (puzon), Cezary Paciorek (akordeon), Paweł Pańta (kontrabas), Piotr Iwicki (perkusjonalia), Cezary Konrad (perkusja) oraz lider grający na saksofonie sopranowym i altowym. Każdy z wymienionych muzyków reprezentuje najwyższy poziom gry na swoim instrumencie, dysponując przy tym doświadczeniem umożliwiającym odnalezienie miejsca w tak gęstym zestawieniu. Na tle silnej sekcji instrumentów dętych, zaskakująco mocno wybrzmiewa akordeon, w wielu miejscach decydujący o charakterze melodii. Gadzina szkołę średnią kończył zarówno w klasie saksofonu, jak i akordeonu, nie dziwi więc tak dobre zrozumienie specyfiki tego instrumentu.

Choć mariaż jazzu z klasyką dużo silniej wybrzmiał na poprzednim albumie The Fifth Element, nagranym wspólnie z Atom String Quartet (2015), również na Mostach daje się odczuć eklektyzm Gadziny. Jego kompozycje są otwarte na różne inspiracje, co znakomicie wykorzystał muzyczny dream team, którym pokierował.

Autor: Jakub Krukowski

Ten tekst ukazał się w magazynie JazzPRESS 03/2018