Tegoroczna edycja Jazzowej Jesieni w Bielesko - Białej rozpocznie się 8 listopada koncertem THE MARIA SCHNEIDER ORCHESTRA. Kolejny zespołem zaproszonym na festiwal będzie BAD PLUS, gitarzysta PABLO MARQUEZ, amerykański saksofonista TIM BERNE DECAY oraz MATHIAS EICK / MIDWES. W programie nie zabraknie także jazzu tradycyjnego oraz projektu przygotowanego przez Tomasza Stańko.
Program Jesień Jazzowa 2015:
08.11.2015 /niedziela/ g. 19.00 THE MARIA SCHNEIDER ORCHESTRA
Maria Schneider, urodzona w 1960, jest amerykańską kompozytorką i liderką big-bandu. Jej twórczość zaciera granice między gatunkami, a sama artystka jest jedną z niewielu osób wyróżnionych GRAMMY w kategoriach "jazz" i "klasyka". Jej muzyka jest określana przez krytyków jako "poruszająca, majestatyczna, magiczna, zapierająca dech w piersiach, wspaniała, poza kategoriami". Ona sama i jej orkiestra zdobyli sławę w 1994 roku, swoim pierwszym nagraniem, "Evanescence". W kolejnych latach występowali na festiwalach i w halach koncertowych na całym świecie. Sama liderka otrzymuje niezliczone ilości zamówień i zaproszeń dyrygenckich, współpracując z ponad 85 grupami w Europie, Ameryce Południowej, Australii, Azji i Ameryce Północnej. Lista osób i instytucji, którzy zamawiali u niej dzieła jest równie długa co zróżnicowana. Wśród nich znajdują się m.in. Carnegie Hall Jazz Orchestra, Peter Sellars' New Crowned Hope Festival (Vienna's Mozart Festival), Jazz at Lincoln Center, Los Angeles Philharmonic Association, The American Dance Festival, Kronos Quartet i wiele innych. Obecnie Schneider współpracuje m.in. z Davidem Bowie.
Schneider i jej zespół są też laureatami wielu nagród, wśród nich m.in. wyróżnień w ankiecie krytyków Down Beat jako Najlepszy Kompozytor, Najlepszy Aranżer oraz Najlepszy Big Band dla Orkiestry w latach 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012. Jej album z 2004 roku, "Concert in the Garden" zdobył GRAMMY w kategorii Najlepszy Album Dużego Zespołu Jazzowego. Kompozycja "Cerulean Skies" z 2007, została doceniona GRAMMY jako Najlepsza Kompozycja Instrumentalna. Natomiast wśród nagród dla zeszłorocznego albumu "Dawn Upshaw / Maria Schneider WINTER MORNING WALKS" znajdują się m.in. Najlepsza Współczesna Kompozycja Klasyczna dla utworu "Winter Morning Walks" napisanego do poezji Teda Koosera, wyróżnionego Nagrodą Pulitzera, GRAMMY dla Dawn Upshaw za śpiew, oraz GRAMMY za Najlepiej Wyprodukowany Album Klasyczny (Best Engineered Album, Classical) dla producenta i inżynierów nagrania. Album ten, sfinansowany przez fanów poprzez platformę ArtistShare, jest z pewnością jednym z pierwszych, jeśli nie w ogóle pierwszym albumem orkiestrowym, w pełni sfinansowanym przez fanów.
11.11.2015 /środa/ g.19.00 BAD PLUS
Reid Anderson - bas
Ethan Iverson - fortepian
Dave King – perkusja
Bad Plus zeszli się pod koniec XX wieku i odtąd zawsze umykali łatwym kategoryzacjom, swoją kreatywnością, unikalnym brzmienie i talentem do występów na żywo zdobywając uwielbienie krytyków i legion fanów na całym świecie. To nowojorskie, intensywnie współpracujące trio nieustannie szuka reguł, które można złamać, i granic, które można przekroczyć, łącząc różne gatunki i techniki, a równocześnie zgłębiając niewyczerpane możliwości trzech wyjątkowych muzyków działających w doskonałej synchronizacji. Na 10. studyjnej płycie Bad Plus, "Inevitable Western", basista Reid Anderson pianista Ethan Iverson i perkusista David King dalej szlifują tę samą koncepcyjną bazę, z której razem wystartowali. Po raz kolejny przemierzają bezmiar form muzycznych zrodzonych ze związków jazzu z różnorodnymi źródłami dźwięków, z których wynika jedyna w swoim rodzaju muzyka Bad Plus. "Inevitable Western" to album, na którym pop, blues, folk stapiają się z klasycznymi melodiami i rytmicznymi innowacjami w najrzadszą z hybryd: inteligentną muzykę dla mas.
12.11.2015 /czwartek/ g.18.00 PABLO MARQUEZ SOLO
Pablo Márquez: gitara
"Gustavo Leguizamon: El Cuchi Bien Temperado"
Gustavo "Cuchi" Leguizamón (1917-2000) był wyjątkową postacią w kulturze muzycznej Argentyny. Urodzony w Salta (gdzie wychował się gitarzysta Pablo Márquez), Leguizamón był poetą, kompozytorem, pianistą i gitarzystą, popularnym artystą i bardzo wyrafinowanym muzykiem. Jego korzenie sięgały tradycyjnej muzyki argentyńskiej, ale także wniósł do niej nową swobodę harmoniczną, inspirowaną muzyką klasyczną i kompozytorami z XX wieku, takimi jak Debussy, Ravela i Schönberg. Tytuł albumu Márqueza nawiązuje do "dobrze temperowanego klawesynu" Bacha i gitarzysta podobnie rozpisuje kompozycje Cuchiego na wszystkich 24 durowe i molowe tonacje. Pablo Márquez: "Aby zapewnić bogactwo kolorów, ambitnie założyłem, że nie będę powtarzać żadnej tonacji ... To był mój sposób na wzbogacenie ludowej praktyki, a także na wykorzystanie mojej klasycznego wykształcenia w tym spotkanie z muzyką tradycyjną."
TIM BERNE DECAY
Tim Berne, to amerykański saksofonista i kompozytor. Decay to poniekąd nowy zespół Tima Berne'a, który teraz osiąga szczyty ze swą popularną grupą Snakeoil. Kwartet znakomicie rozumiejących się muzyków, oprócz lidera w zespole spotkali się: basista Mike Formanek, perkusista Ches Smith, i gitarzysta Ryan Ferreira.
Tim Berne – saksofony
Michael Formanek – bas
Ryan Ferreira – gitara
Ches Smith – perkusja, instrument perkusyjne
13.11.2015 /piątek/ g.18.00 MATHIAS EICK / MIDWES
Ten intensywnie melodyjny zestaw oryginalnych kompozycji to refleksje Mathiasa Eicka na temat odległości przebytych w wyobrażonej podróży z Hem, maleńkiej norweskiej wioski, gdzie dorastał, na rozległe równiny Dakoty na amerykańskim Środkowym Zachodzie. To właśnie na Środkowy Zachód Norwegowie setkami tysięcy zmierzali przez ocean w XIX i na początku XX wieku - i oczywiście zabierali ze sobą swoją muzykę. W podobnym duchu Eick, norweski kompozytor i improwizator pod silnym wpływem północnoamerykańskiego jazzu, włącza kolory i faktury swej rodzimej muzyki ludowej w swe nowe kompozycje. Jego partnerem - solistą w tym składzie jest świetny skrzypek Gjermund Larsen, którego korzenie sięgają norweskiej tradycji ludowej. Dialogi trąbki i skrzypiec szybują ponad świetną sekcją rytmiczną z Jonem Balke w swej najbardziej lirycznej dyspozycji, Helge Norbakken, którego puls czasami kojarzy się z plemiennym bębnieniem lub tętentem kopyt bizonów, oraz Matsem Eilertsenem, niewyczerpanym w pomysłach na to, jak pędzić z muzyką przed siebie. Oryginalną inspiracją dla tego albumu było wyczerpujące tournee w Ameryce Północnej: "Byłem w trasie od dawna i tęskniłem za domem. Gdy dotarliśmy do krainy zwanej Środkowym Zachodem, nagle poczułem się, jakbym był w domu. Uświadomiłem sobie, dlaczego pierwsi osadnicy właśnie tu chcieli zakładać swoje gospodarstwa. Bardzo przypomniało mi to niektóre okolice w Norwegii."
Mathias Eick – trąbka
Gjermund Larsen – skrzypce
Jon Balke – fortepiano
Mats Eilertsen – kontrabas
Helge Norbakken – perkusja
ANDY SHEPPARD QUARTET
Po raz pierwszy jako lider Andy Sheppard nagrywał dla ECM w roku 2008, co przyniosło album "Movements In Colour" (na którym Eivind Aarset wystąpił jako jeden z solistów - gitarzystów). Poza tym, firmowanym przez Trio Libero albumem, Shepparda można także usłyszeć razem Carlą Bley i Stevem Swallowem na płycie "Trios" (ECM 2287 z roku 2012), oraz na dziesięciu płytach Carli Bley wydanych przez dystrybuowaną przez ECM wytwórnię WATT, począwszy od „Fleur Carnivore" z roku 1988. Wcześniej Sheppard jako lider nagrywał dla wytwórni Island/Antilles, Blue Note, Verve, Label Bleu i Provocateur, pisał muzykę dla zespołów o różnych składach, od małych po wielkie, takie jak projekt Saxophone Massive liczący do 200 muzyków, oraz występował jako solista z wielkimi jazzowymi kompozytorami i aranżerami, m. in. z Georgem Russellem i Gilem Evansem.
Rozszerzając skład swego powszechnie podziwianego Trio Libero z Michelem Benitą i Sebem Richfordem, Andy Sheppard dodał doń Eivinda Aarseta (który znacznie przyczynił się do sukcesu nagranej w 2008 roku płyty "Movements In Colour"). Z warkoczącymi szumami i elektronicznymi fakturami gitary Aarseta w tle Sheppard i spółka wydają się mieć jeszcze więcej przestrzeni do eksploracji. Na program płyty składają się nowe kompozycje, otwarte improwizacje, piosenka Elvisa Costello, i tradycyjna galicka ballada "Aoidh, Na Dean Cadal Idir", która pojawia się w trzech wariacjach jako wątek tematyczny całego albumu.
Ścieżki Andy'ego Shepparda i Michela Benity krzyżują się od lat 1980-tych. W roku 2008 Sheppard, Benita i Sebastian Rochford spotkali się w składzie projektu przygotowanego na Coutances Jazz Festival w północnej Francji. To wtedy Sheppard po raz pierwszy dostrzegł potencjał tej muzycznej kombinacji.
14.11.2015 /sobota/ g.18.00 TOMASZ STAŃKO PROJECT
EGBERTO GISMONTI SOLO
Egberto Gismonti to zjawiskowy brazylijski kompozytor o włoskich korzeniach, gitarzysta i pianista, mający w swym dorobku dziesiątki płyt z własnymi kompozycjami do autorskich projektów muzycznych, muzykę teatralną, filmową i aranżacje. Niewątpliwie najważniejsze w jego twórczości są nagrania dla wytwórni ECM, realizowane nieprzerwanie już od lat 70-tych. Źródła jego zainteresowań tkwią w niezwykle różnorodnej i bogatej tradycji muzycznej Brazylii, fascynacji Heitorem Villa-Lobosem, ale wśród swych mistrzów wymienia też kilku czołowych przedstawicieli europejskiej awangardy z Nadią Boulanger i Antonem Webernem na czele. Gismonti to wyznawca eksperymentu, ale zarazem kompozytor z klasycznym wykształceniem, badacz-etnomuzykolog Amazonii, ale nade wszystko praktyk – pianista i gitarzysta. Na fortepianie gra z klasycznym rozmachem, rozpędzając się w improwizacji tak, że instrument staje się jego makrokosmosem. Z gitary, często tej 10-, 12-, 14-strunowej uzyskuje brzmienia superwitalne i polifoniczne, używając przy tym specjalnej przez siebie wynalezionej dwuręcznej techniki. Od początku kariery współpracował z artystami brazylijskimi m.in. Naná Vasconcelos, a także z takimi indywidualnościami jak: Jan Garbarek czy Charlie Haden przy słynnym projekcie z 2012 r. Magico: Carta de Amor.
15.11.2015 /niedziela/ g.18.00 KONCERT JAZZU TRADYCYJNEGO
