Joey DeFrancesco skończył 40 lat. Postanowił to uczcić kolejnym solowym albumem, nagranym latem 2011 roku w klasycznym organowym zestawieniu – z gitarą i perkusją. Płyta ukazała się gdzieś na przełomie 2011 i 2012 roku i jakiś czas czekała na swoją kolej… Wyluzowany, szczęśliwy i pełen nowych pomysłów Joey DeFrancesco do letnich upałów pasuje doskonale. Właściwie jedyne co na tej płycie bym zmienił, to gitarzystę…
Nie oznacza to, że Rick Zunigar gra tu źle, ale…. No właśnie. Płytę wydała wytwórnia High Note. W tej samej wytwórni wydaje ostatnio swoje płyty Pat Martino. Gdyby tak zagrali razem, pewnie powstałaby płyta równie wybitna, co „Live At Yoshi’s” Pata Martino. A tak powstała płyta jedynie bardzo dobra. Ktoś mógłby pomyśleć, że dwu tak wybitnych muzyków będzie ścigać się o miejsce lidera… Na „Live At Yoshi’s” tak nie jest, ale o tej płycie innym razem. Dziś celebrujemy czterdzieste urodziny jednego z najważniejszych spośród aktywnie nagrywających współcześnie jazzowych mistrzów organów Hammonda. Joey DeFrancesco grywa co prawda ostatnio coraz częściej na konstruowanych specjalnie dla niego instrumentach elektronicznych. Tak jest też na płycie „40”. Brzmienie jest przez to nieco lżejsze, pozbawione basowego fundamentu, po jakim rozpoznajemy starych mistrzów gatunku.
Dla Joeya DeFrancesco wzorem i mentorem był jednak zawsze raczej nie Jimmy Smith, a Jimmy McGriff, który też ochoczo sięgał pod koniec kariery po instrumenty elektroniczne. Instrumenty elektroniczne na płycie słychać, to jednak prawdopodobnie organy Numa, w których konstrukcji spory udział ma Joey DeFrancesco. To instrument wykorzystujący specjalną technologię pozwalającą emulować w czasie rzeczywistym brzmienie Hammonda, bez posługiwania się wcześniej przygotowanymi samplami.
„40” to klasyczne hammondowe trio z gitarą i perkusją. Repertuar to w większości kompozycje lidera, niezłe, ale raczej nie w roli standardów, które będą grywane przez innych, a jedynie pozostaną w repertuarze lidera i z pewnością usłyszymy je w najbliższym czasie na koncertach.
Rick Zunigar to z pewnością nie Pat Martino, jednak ze swojej roli wywiązuje się całkiem nieźle, to w końcu nie byle kto, a przez wiele lat etatowy gitarzysta Stevie Wondera. Rola gitarzysty w hammondowym trio nie jest łatwa, bowiem tak grywały wielkie gwiazdy – jak choćby George Benson, Grant Green, czy Wes Montgomery, no i oczywiście Pat Martino.
To, że kompozycje Joeya DeFrancesco standardami się raczej nie staną, słychać, kiedy w programie płyty pojawia się kompozycja Raya Charlesa – „I Got A Woman”. Tu ciekawa obserwacja – Joey DeFrancesco potrafiłby z pewnością zagrać jak Ray Charles, on jednak ma swój sound, dużo lżejszy, częściowo za sprawą nowoczesnej klawiatury Numa… W programie płyty jest też wzruszająca ballada napisana przez lidera dla żony – „Gloria”. Joey DeFrancesco wielką gwiazdą wokalistyki nie jest, ale z pewnością jest szczery i to się czuje, co sprawia, że ten jedyny utwór wokalny jest cennym dodatkiem do całości…
„40” to świetna, wyluzowana, szczera i pogodna wakacyjna propozycja dla wszystkich, zarówno fanów Hammonda, jak i tych, którzy po jazzowe pozycje sięgają nieco rzadziej…

RadioJAZZ.FM poleca!
Rafał Garszczyński
Rafal[malpa]radiojazz.fm

1. Donny’s Tune
2. Ashley Blue
3. Gloria
4. 100 Ways
5. I Got A Woman
6. W & G
7. Life Is Good
8. Bluz ‘N’ 3

9. Caruso

   Joey DeFrancesco

   40

   Format: CD

   Wytwórnia: High Note

   Numer: 632375722623

   Joey DeFrancesco – hamm,kbd,voc (3),

   Ramon Banda – dr, perc,

   Rick Zunigar – g.