Klamka Music Records, 2021

Folk i jazz – jakże przedziwna namiętność ciągnie do siebie te dźwiękowe światy... Nie będąc przesadnym fanatykiem muzyki ludowej, przyznam, że totalnie odpadam podczas odsłuchu Roots nagranej przez Amirova Trio. Ukraińska liderka-pianistka Julia Amirova oraz polskie chłopaki w sekcji rytmicznej – Mikołaj Sikora na basie i Patryk Gajda na bębnach, wypuścili album, na którym dźwiękowe zdroje z obu sąsiadujących ze sobą słowiańskich krajów, łączą się w jeden wartki jazzowy nurt.

Folkowość przekłada się tu przede wszystkim na liryczność tematów. Prezentowane melodie są rzewne, nostalgiczne, śpiewne. Mamy więc połowę przepisu na sukces. Drugą połową jest jazzowanie – i to wysublimowane, bez usilnego udziwniania. Dzięki obraniu klasycznej formuły fortepian-kontrabas-perkusja (choć czasem nie jest to gwarancja „bezpiecznego” grania) udało się zaproponować muzykę, która nie przygniata swoją folkowością, a może z gracją wypełniać nawet najbardziej wysublimowany salon. Piękno tych dźwięków realnie urzeka i zapewnia blisko godzinny odpoczynek od otaczającej nas rzeczywistości. Powiedzenie, że album skłania do ponownej rewizji Jazz på svenska Jana Johanssona to chyba najlepsza recenzja w tym kontekście. Dla artystów – z pewnością czytelna pochwała, dla słuchaczy – zaproszenie do odkrycia kolejnej pięknej płyty, jeśli jeszcze jej nie znają.

Zdaje się, że energiczność, prostota i szczerość ludowych melodii, w połączeniu z elegancją, elastycznością i wysoką świadomością harmoniczną typową dla jazzu środka, to fuzja, która wieszczy powodzenie. Stąd może niesłabnące od lat zainteresowanie tym połączeniem we wszystkich szerokościach geograficznych. Mając za sobą jednak dziesiątki przesłuchanych płyt, które podpadają pod tę kategorię, stwierdzam, że propozycja Amirovej i jej tria to jedno z moich bardziej zaskakujących odkryć. Czasem to, co najcenniejsze, jest dosłownie „po sąsiedzku”.

Wojciech Sobczak-Wojeński