Recenzja - opublikowana w JazzPRESS - czerwiec 2012 Autor: Robert Ratajczak
Pianista i kompozytor Johannnes Mossinger po raz pierwszy dostrzeżony został na scenie jazzowej w 1996 roku. Wkrótce podpisał kontrakt z wytwórnią Double Moon Records i już w 1998 roku ukazała się pierwsza płyta sygnowana jego nazwiskiem – Spring in Versailles (1998) nagrana w całości solo. Album wypełniony w większości autorskimi kompozycjami Mossingera oraz utworami: Theoloniusa Monka, Johna Coltrane’a i Billy’ego Strayhorna zebrał niezwykle gorące recenzje i okazał się jednym z najciekawszych debiutów jazzowych roku. Kolejne jego albumy jakie ukazywały się nakładem Double Moon Records oraz wytwórni Waterpipe to rejestracja zarówno solowych projektów pianisty (Space of Time, 2001; Juli P, 2005 i Cologne, 2008), jak i tworzonych przez niego składów, np. trio z Berndem Heitzlerem (bass) i Frankiem Hammerem (perkusja) (Nimue, 1999), Johannes Mössinger NY Trio (z udziałem legendarnego Joe Lovano), czy kwartety (m.in. album The Yellow Way, 2007 nagrany wraz z Donem Bradenem).
Na płytach Mossingera oprócz jego własnych kompozycji pojawiały się też utwory m.in. George’a Gershwina czy Cole Portera w subtelnych i pełnych indywidualnego wyrazu interpretacjach. W ciągu kilkunastu lat działalności muzycznej Mossiger współpracował również jako kompozytor z takimi artystami jak np.: Seamus Blake, Enrico Rava czy Calvin Jones. Warto zaznaczyć, iż Johannes Mossinger to także kompozytor muzyki filmowej i klasycznej, a w 2003 roku ukazała się płyta z muzyką napisaną przez niego na kwar- tet smyczkowy Johannes Mössinger Streichquartett op.10 (2003). Mossinger jest jednak przede wszystkim muzykiem improwizującym, realizującym swe pomysły bardzo często w trakcie grania koncertów, co stawia go w elitarnym gronie wybitnych pianistów jazzowych potrafiących w taki sposób komponować prawdziwe dzieła.
Dzięki temu każdy jego koncert jest zjawiskiem niepowtarzalnym i nieprzewidywalnym, a koncertowe albumy Mossingera stanowią wspaniałą dokumentacje i zapis „nastroju chwili”. Doświadczenia zebrane przez pianistę, dzięki współpracy z takimi gigantami nowojorskiej sceny jazzowej, jak: Joe Lovano, Bob Malach czy Karla Latam, sprawiły, iż do jego muzyki i swoistej orientacji jazzowej, przeniknęły elementy jakie dostrzec można było na jego ostatnich albumach nagranych dla Waterpipe Records.
W lutym 2012 roku Johannes Mossinger zadebiutował w renomowanej wytwórni HGBS solowym albumem Poetry, który ukazał się zarówno w formie CD, jak i180-gramowej płyty winylowej. Płytę wypełnia 13 autorskich kompozycji pianisty, coraz częściej postrzeganego przez krytyków jako „skrzyżowanie Oscara Petersona z Joachimem Kuhnem”. Znajdziemy tu klimaty zarówno pełne przepychu i swego rodzaju „orkiestrowego” brzmienia fortepianu, jak i wiele lirycznych i intymnych akcentów. Każda z kompozycji została w dołączonej do płyty książeczce przedstawiona literackim językiem przez Geseko von Lupke (znanego polskim czytelnikom dzięki głośnej ezoterycznej książce Rozmowy ze świętymi i szamanami XXI wieku z 2009 roku), a okładkę ilustrują zdjęcia dzieł sztuki hamburskiego projektanta Simona Jacobsena. Subtelnie i delikatnie brzmi pierw- sza spośród trzynastu zamieszczonych na Poetry miniaturek zatytułowana „When God Takes A Break”.
Delikatne i zarazem rozległe brzmieniowo pasaże „malują” pierwszy z przepięknych obrazów swoistej muzycznej galerii jaką jest ta płyta. Dzięki możliwości jednoczesnego zaczy- tania się w tekstach von Lupke, indywidualnie traktujących o każdym z poszczególnych utworów, oraz obcowaniu z ilustracjami w dołączonej do płyty książeczce, słuchanie płyty w sposób kontemplacyjny jest w stanie pochłonąć nas bez reszty. Niemal tanecznie rozbrzmiewa przepiękny „Taniec Joanny” („Joana’s Dance), który ukazuje w jak niezwykły sposób Mossinger potrafi grać głośno i akordowo, zachowując jednocześnie subtelność i pełną wrażliwości delikatność. Nawet głośne partie brzmią tu łagodnie i pozbawione są zbędnej agresji interpretacyjnej. Kolejny z serii „rytmicznych” tematów granych akordowo to „Tequila And Salt”. Basowa linia klawiszy jest tu tłem dla zawirowanych strukturalnie, galopujących impresji. Mossinger na tym albumie jawi się nam zarówno jako kompozytor pięknych i urzekających melodii („Nothing Is Real”), luźnych improwizowanych utworów („Into The Future”, „Invention”) oraz nasyconych niezwykłą dynamiką miniaturek („One More Blues”, „Juli P”). Opus magnum płyty wydaje się być przecudna i wielowątkowa kompozycja „The Yellow Way”, mogąca kojarzyć się z estetyką jaką stworzył na innej wspa- niałej płycie fortepianowej Solo Piano at Schloss Elmau (2010) – Vladyslav Sendecki. Fantazyjnie brzmiący melodyjny, główny motyw jest tu kontarpunktem dla rytmicznych improwizowanych fragmentów, co sprawia, iż „The Yellow Way” jako całość jest nagraniem wciągającym niemal bez reszty.
Płytę kończy zupełnie nowa odsłona starszej kompozycji Mossingera „Juli P”, znanej już z płyty wydanej siedem lat wcześniej. Ta nowa, zupełnie odmienna względem pierwotnej wersji interpretacja, ukazuje tym samym ewolucję jaka nastąpiła w pianiście i miejsce w jakim znajduje się jako pianista i kompozytor w dniu dzisiejszym. Płyta nagrana została we właściwy dla studia HGBS audiofilski sposób, co w przypadku szczególnej specyfiki muzyki fortepianowej jest bardzo ważnym elementem właściwego jej przekazu na nagraniu. Miejmy nadzieję, iż debiut po flagą HGBS jednego z najwybitniejszych pianistów jazzowych jakim jest dziś Johannes Mossinger to pierwszy album spośród wielu jakie po nim zostaną zrealizowane. Nigdy wcześniej bowiem jego fortepian na płycie nie brzmiał tak doskonale! Nagrania zarejestrowane zostały w okresie od 9 lipca do 31 sierpnia 2011.
Artykuł pochodzi z JazzPRESS - czerwiec 2012, pobierz bezpłatny miesięcznik >>
