Bywają takie płyty, które przechodzą bez echa, po kilku pierwszych utworach odkładane są na półkę, z czasem znikając w niepamięci. Krążek skrzypaczki Aleksandry Kutrzepy to zupełne przeciwieństwo takich fonograficznych produkcji. Właściwie czuję pewien przesyt jazzową wiolinistyką (kilka debiutów ostatnich lat, konkurs Seiferta, sporo publikacji), ale pierwsze dźwięki z płyty Impressions, jakie popłynęły z odtwarzacza, dość szybko zwróciły moją uwagę.

Nie jest to muzyka jednoznacznie jazzowa. Sporo tu swobodnej improwizacji wychodzącej zdecydowanie poza jazzowy kanon, folkowych brzmieniowych kontekstów, odważnych eksperymentów (Skandinavia), niewiele (i dobrze!) nawiązań do tradycji jazzu (dajmy już odpocząć Seifertowi!)…

Ramy stylistyczne wyraźnie pękają. Sporo tu wyjaśniają związki edukacyjne z Henrykiem Gembalskim (studia w Akademii Muzycznej w Katowicach). Jeśli Gembalskiemu udało się któremukolwiek ze swoich studentów czy studentek zaszczepić artystyczną bezkompromisowość, odwagę i szeroką muzyczną wyobraźnię, to stawiam na Aleksandrę Kutrzepę.

A skoro o skojarzeniach, to przypomina mi się zupełnie dziś zapomniany muzyczny projekt Szy-Szy Kaan z Łukaszem Czekałą na skrzypcach. Podobna wrażliwość i śmiałe wyjście poza granice jazzowego standardu. Potrzeba mi (nam!) czasem takich projektów otwartych na muzyczną przestrzeń, wychodzących poza główny jazzowy nurt polskiej muzyki, zwłaszcza dziś, kiedy na fali wielości płyt z polskim jazzem coraz trudniej znaleźć ciekawą, oryginalną, intrygującą produkcję.

Jeśli takiej szukacie, chcecie odetchnąć świeżością nowego brzmienia, wyjść poza krąg rozpoznawalnych postaci i podobnych płytowych projektów, trafiliście w punkt, czytając ten krótki tekst. Polecam.

autor: Andrzej Winiszewski

Tekst ukazał się w magazynie JazzPRESS 11/2018