Eteryczny, zmysłowy, stylowy. Te słowa najlepiej określają najnowszy projekt amerykańskiej artystki Meshell Ndegeocello. Jej niezwykle ciepły wokal kreuje tajemniczą, kojącą aurę, która otacza słuchacza już od pierwszych dźwięków.
Wokalistka, autorka teksów, kompozytorka i basistka ma na swoim koncie dwanaście albumów. Znana jest ze współpracy ze światowej klasy muzykami. Karierę rozpoczęła na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych, co bezpośrednio wiąże się z charakterystyką albumu Ventriloquism. Dlaczego? Ponieważ wszystkie jedenaście utworów to nowe wykonania znanych i popularnych piosenek właśnie z tego okresu: Smooth Operator Sade, Private Dancer Tiny Turner, Waterfalls TLC czy Funny How Time Flies (When You’re Having Fun) Janet Jackson.
Pojęcie cover narzuca pewne skojarzenia – najczęściej powstają wersje bardzo podobne do oryginału. Ndegeocello jednak reinterpretuje je na swój własny, indywidualny sposób. Weźmy wyżej wymieniony przebój Tiny Turner. Z rytmicznej piosenki pop Ndegeocello tworzy nastrojową balladę z delikatnym akompaniamentem gitary, fortepianu, basu i instrumentów perkusyjnych. Być może artystka zdecydowała, że takie opracowanie dużo lepiej pasuje do wymowy tekstu. W jej zamyśle utwór ten jest przepełniony smutkiem, rozgoryczeniem i żalem. Do Smooth Operator z kolei wkomponowuje bardzo ciekawe ostinato w basie. Każdy z tych hitów jest naznaczony charakterystycznym dla wokalistki wpływem muzyki R&B, soulu, funku, hip-hopu.
Sam wokal jest matowy, aksamitny i, co ważne, zupełnie nie irytuje w żadnym rejestrze. Przepiękne góry przeplatają się z bardzo niskimi dołami, które potrafią wywołać gęsią skórkę. Meshell Ndegeocello to artystka nadzwyczajna, różnorodna, niedająca się w żaden sposób zaszufladkować, czego dowodem staje się najnowszy Ventriloquism.
autor: Paulina Sobczyk
Tekst ukazał się w magazynie JazzPRESS 09/2018
