Wbrew jednoznacznie brzmiącej nazwie – to nie jest festiwal dla basistów, jak zapewnia jego twórca i organizator Piotr Lemańczyk, sam będący jazzowym bassmanem. Festiwal ma przyciągać różną publiczność, o różnorodnych zainteresowaniach. Nie zmienia to jednak faktu, że dla basistów Kartuzy to miejsce szczególne. Wystąpili tu m.in. Zbigniew Wrombel i Wojtek Pilichowski, a regularnie koncertuje formacja Piotra Lemańczyka Orange Train.

fot. Marta Goluch

Sam organizator festiwalu zaprasza do Kartuz przede wszystkim polskich artystów, ale w ramach programowych koncertów pojawiają się także te specjalne, z udziałem gwiazd światowego jazzu. W roku 2016 był to Tayler Hornby, a w 2023 – Mike Stern. Częstymi gośćmi są artyści związani z jazzowymi ośrodkami polskiego Pomorza: Leszek Kułakowski, Wojtek Staroniewicz, Sławek Jaskułke, Krzesimir Dębski i inni. Nie brakuje także polskich gwiazd jazzu w osobach choćby Jana Ptaszyna Wróblewskiego, Leszka Możdżera czy Rafała Sarneckiego. Oczywiste związki środowiskowe pokazują tu wyraźnie, jak ważna jest współpraca i budowanie sieci regionalnych inicjatyw. Przypomnijmy, że w pobliskim Sulęczynie od wielu lat odbywa się Festiwal Jazz w Lesie, organizowany przez Adama Czerwińskiego (także jazzmana).

fot. Marta Goluch

Od samego początku gospodarzem i instytucjonalnym partnerem Festiwalu Kartuzy Jazz Bass Days jest Kartuskie Centrum Kultury ze wsparciem lokalnego samorządu. To jeden z wielu przypadków, kiedy lokalne władze, doceniając wartość artystyczną zgłaszanych projektów, wspierają je organizacyjnie i finansowo. Dzięki temu pierwsza dekada festiwalu mija na utrwalaniu lokalnej jazzowej tradycji, budowaniu ogólnopolskiej marki festiwalu i tworzeniu stałej jazzowej publiczności. Bo jak mówił w programie RadioJAZZ.FM Piotr Lemańczyk: „Jest gościnnie, przyjeżdżają dziennikarze, muzycy prezentują swoje płyty, to takie nasze regionalne kameralne święto jazzu”. Będąc przejazdem, pamiętajcie, aby zajrzeć do Kartuskiego Centrum Kultury. Tego roku jazzowe Kartuzy rozpoczęły drugą dekadę własnej festiwalowej historii.

fot. Marta Goluch

Autor: Andrzej Winiszewski