Ten album powstał w 1990 roku, więc należne miejsce w Kanonie Jazzu może już spokojnie zająć. Oczywiście dużo bardziej znanym wczesnym albumem Kenny Garretta jest „Pursuance: The Music Of John Coltrane”. Ten jednak powstał w 1996 roku, więc trzymając się 20 letniego okresu poczekalni – na Kanon musi jeszcze poczekać, podobnie jak mój ulubiony album Kenny Garretta – „Stars & Stripes Live” z 1995 roku. To jednak nie ma większego znaczenia, bowiem wszystkie albumy Kenny Garretta z lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych są zwyczajnie wyśmienite. Są też zdecydowanie bardziej spontaniczne i pełne młodzieńczej energii, która z przełomem wieków mniej więcej została zastąpiona przez bardziej przemyślane kreacje artystyczne w których ważniejszą rolę zaczyna odgrywać cały zespół, kompozycje i repertuar.
Młodość ma swoje prawa, a niewątpliwie trochę dołożyła też od siebie nastawiona na bardziej komercyjne produkcje wytwórnia Warner, z którą trwający niemal 10 lat kontrakt podpisał Kenny Garrett po nagraniu „African Exchange Student”.
Wielu uważa Kenny Garretta za jednego z największych spadkobierców Johna Coltrane’a, co sam potwierdził nagrywając wspomniany już powyżej album poświęcony jego pamięci. Trzeba jednak pamiętać, że Kenny Garrett grywa niemal wyłącznie na alcie, czasem sięgając po flet, potrafi też zaśpiewać, jak choćby w tytułowym nagraniu z albumu „African Exchange Student”.
Fascynacji post-bopowymi transowymi niemal improwizacjami w stylu Johna Coltrane’a nie sposób nie usłyszeć w rozpoczynającym płytę „Ja-Hed” opartym, choć dość luźno, na „Impressions”. Jest też nieczęsto grana kompozycja samego Johna Coltrane’a – „Straight Street” z albumu „Coltrane / Prestige 7105”.
Ten album to jednak nie tylko Kenny Garrett. Muzykom namaszczonym do dalszej drogi artystycznej przez samego Milesa Davisa nie było trudno zebrać dobry skład. Tym razem pojawia się jeden z moich ulubionych basistów - Charnett Moffett, na zmianę z Ronem Carterem, a także w kilku utworach Elvin Jones. Za klawiaturą fortepianu zasiada Mulgrew Miller.
„African Exchange Student” to jeden z tych albumów, do których można wracać co chwilę i za każdym razem znajdować jakieś kolejne ciekawostki. Za każdym razem, kiedy album trafia do mojego odtwarzacza – zastanawiam się, jaką siłę oddziaływania musi mieć perspektywa sprzedaży większej ilości płyt i producenci mieszający się dziś niemal do wszystkiego, powodujące, że muzyk tej klasy nagrywa albumy w rodzaju „Simply Said”… Trochę szkoda. Jednak wczesne albumy Kenny Garretta warte są każdych pieniędzy, choć niektóre, w tym „African Exchange Student”, czy „Stars & Stripes Live” nie są łatwe do zdobycia.
Producenci nie chodzą na koncerty, więc tam Kenny Garrett zwykle gra to co lubi najbardziej, a wtedy nad sceną pojawia się duch Johna Coltrane’a, nie tylko dlatego, że pojawiają się dźwięki o podobnej energii. On pojawia się także obserwując z uznaniem muzyczną akcję, przypominającą wczesne nagrania Kenny Garretta. Dlatego właśnie warto przypomnieć wczesne płyty tego muzyka. Moim zdaniem są prawdziwe, energetyczne, pełne pasji, bezkompromisowe, inspirujące. Na koncertach jest ciągle świetnie, na płytach ostatnio moim zdaniem nieco gorzej. Dlaczego? Może dziś mniej klientów kupiłoby „African Exchange Student”, oglądając się raczej za banalnym „Simply Said”.
RadioJAZZ.FM poleca!
Rafał Garszczyński
Rafal[malpa]radiojazz.fm
- Ja-Hed
- Mack The Knife
- African Exchange Student
- Someday We'll All Be Free
- One World Through
- Straight Street
- Shaw
- Lullaby Of Isfahan
- One Finger Snap
- Your Country-Ness
- Nostradamus
Kenny Garrett – African Exchange Student
Format: CD, Wytwórnia: Atlantic, Numer: 075678215629
Kenny Garrett – as, fl (3), voc (3), Mulgrew Miller – p (1-4, 6-11), Charnett Moffett – b (1-4, 6, 9), Ron Carter – b (5, 7-8, 11), Elvin Jones – dr (5, 7-8, 10-11), Tony Reedus – dr (1-4, 6, 9), Rudy Bird – perc (3-4, 8), Tito Ocasio – perc (3-4), Steve Thornton – perc (3-4).
