Recenzja - opublikowana w JazzPRESS - luty 2012 Autor: Piotr Wojdat

Dla fanów Roba Mazurka nowa płyta jego projektu może być sporą niespodzianką. Nie dlatego, że Chicago Odense Ensemble odchodzą od tego, co znamy z poprzednich wcieleń lidera. Kameralistyka jazzowa duetu z Chadem Taylorem, tropikalne uniesienia Sao Paulo Underground, czy muzyka totalna Exploding Star Orchestra mocno wryły się w pamięć słuchaczy, jednocześnie zwracając uwagę na wszechstronność artysty. Tym razem może być podobnie, bo septet z klasą kłania się dokonaniom Milesa Davisa z początku lat 70.

Nie to jest jednak zaskoczeniem. W tym przypadku najważniejsze jest rozpisanie ról. Mówiąc wprost: to nie Mazurek jest tutaj centralną postacią – tym razem lider raczej chowa się w cieniu, oddając pałeczkę pierwszeństwa zaskakującym gościom. Oprócz reprezentantów szkoły chicagowskiego eksperymentu, a więc kolejno: gitarzysty Jeffa Parkera, perkusistów Dana Bitney’a i Briana Keighera oraz basisty Matta Luxa, pojawiają się tutaj ci, których się nie spodziewano. Duńscy muzycy psychodelicznej grupy Causa Sui: Jonas Munk oraz Jakob Skøtt tworzą gęstą, wręcz zawiesistą atmosferę, która stanowi rdzeń więk- szości kompozycji i jest drogowskazem dla pozostałych uczestników tej improwizacji. Zaskakujące, jak świeżo mogą brzmieć eksperymenty w oparciu o tak żelazną już klasykę (kłania się chociażby „Bitches Brew”), którą zderzono jedynie z motoryką psychodelicznego rocka.

Tracklista:
Parallel Motions; Emanuelle; Spirals; Glide Path; Soup; Spine Dots; Delivery; Pretty Nice.

Skład:
Rob Mazurek – cornet
Jeff Parker – guitar, electronics
Jonas Munk – guitar, electronics, keyboards
Matt Lux – bass
Brian Keigher – percussion
Dan Bitney – drums, percussion
Jakob Skøtt – drums, precussion

Artykuł pochodzi z JazzPRESS - luty 2012, pobierz bezpłatny miesięcznik >>