W roku 1975 dzięki badaniom czeskiego muzykologa Jaromira Černego, światu objawiła się postać Petrusa Wilhelmiego de Grudencz, czyli, mówiąc przystępniej, Piotra z Grudziądza. Średniowiecznego kompozytora, działającego – jak się przypuszcza, bowiem życiorys Piotra usiany jest licznymi tajemnicami – w Polsce, Czechach, Niemczech i Austrii. Twórcy, który swoje utwory podpisywał jedynie w akrostychach i z tej między innymi przyczyny tak długo pozostawał autorem anonimowym. Od momentu wspomnianego odkrycia jego kompozycje stały się przebojem w świecie muzyki dawnej.

Jak pokazuje przykład omawianej tu płyty, utwory Pawła z Grudziądza inspirują także artystów innych kręgów stylistycznych. Czego przykładem jest warszawskie trio Bastarda, działające w nietypowym składzie: Paweł Szamburski (klarnet), Tomasz Pokrzywiński (wiolonczela) oraz Michał Górczyński (klarnet kontrabasowy), które niedawno zaprezentowało swoją oryginalną wizję średniowiecznych kompozycji. W tytułowym Promitat eterno, najdłuższym, bo trwającym niemal dziesięć minut, utworze dołączył do kolegów Marcin Masecki. Co okazało się świetnym pomysłem. Minimalnymi środkami pianista wpasował się w nastrój płyty, subtelnie wzbogacając klimat nagrania i odróżniając go do pozostałych sześciu kompozycji.

Album Promitat eterno to trzy kwadranse świetnego zbalansowania szacunku dla średniowiecznego oryginału z nowoczesnością jego interpretacji. Nastroju mroku, tajemniczości. Wszechobecnych burdonów. Oszczędnego operowania dźwiękami. Muzyki zagranej w skupieniu i wymagającej takiegoż skupienia w odbiorze. Niezwykle oryginalna to płyta. Znakomita od pomysłu po wykonanie, zarówno muzycznie, jak i pod względem szaty graficznej.

autor: Krzysztof Komorek

Tekst ukazał się w magazynie JazzPRESS 06/2018